تاثیر آموزش مهارت خودکنترلی مبتنی بر مدرسه بر سرسختی روان شناختی دانشآموزان

دوران کودکی و نوجوانی دورههای حیاتی برای سلامت روانی هستند. کودکان و نوجوانان مهارت های شناختی و اجتماعی-عاطفی را توسعه می دهند که این مهارتها سلامت روانی آن ها را در آینده شکل می دهد و آن ها را برای ایفای نقش های بزرگ سالی در جامعه آماده میکند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت خودکنترلی مبتنی بر مدرسه بر افزایش سرسختی دانشآموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون –پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانشآموزان پسر یکی از دبیرستان های استان قم بود. از این جامعه ۳۰ دانشآموز با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری به صورت تصادفی گمارش شدند. دانشآموزان گروه آزمایش در ۸ جلسه ۸۰ دقیقهای برنامه آموزش خودکنترلی مبتنی بر مدرسه محقق ساخته شرکت کردند و گروه کنترل، آموزشی دریافت نکردند. قبل و بعد از اجرای مداخله و در مرحله پیگیری، هر دو گروه با استفاده از مقیاس سرسختی روان شناختی (Lang & Goulet, ۲۰۰۳)، ارزیابی شدند. دادهها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که آموزش مهارت خودکنترلی مبتنی بر مدرسه تاثیر معناداری بر افزایش سرسختی روان شناختی دانشآموزان دارد. یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که میتوان از آموزش مهارت خودکنترلی مبتنی بر مدرسه به عنوان مداخلهای موثر برای افزایش سرسختی روان شناختی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مهارت خودکنترلی ، سرسختی روان شناختی ، دانشآموزان