جایگاه حقوق فرهنگی در اسناد بین المللی و اسناد داخلی ایران

اثرگذاری قوانین جهانی بر نظام هنجاری حقوق داخلی کشورها، مخصوصا در عرصه حقوق از جمله مسائل بین رشتهای و مهمیاست که امروزه محل بحث و چالش بوده است .حقوق فرهنگی از مباحث مهم در حقوق بین الملل و حقوق داخلی کشورها بوده و از منابع اصلی آن در ابعاد بین المللی میتوان به ماده ۲۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده ۱۵ میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و اسناد منطقه ای مانند اعلامیه آمریکایی حقوق و تکالیف بشر (ماده (۱۳ و پروتکل الحاقی به کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر در زمینه حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی(ماده (۱۴ اشاره نمود. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی جایگاه حقوق فرهنگی در اسناد بین المللی و اسناد داخلی ایران بررسی میشود. در قانون اساسی کشور ایران، اصل بیستم قانونی اساسی به عنوان یکی از مهمترین منابع قانونی که به حقوق فرهنگی پرداخته است بوده و در آموزه های دین مبین اسلام مکررا به جنبه هایی از فرهنگ، حقوق فرهنگی و احترام و اهمیت به آن اشاره شده است .در بین آیات قرآن کریم و سخنان پیامبر اسلام به موارد بسیاری از این دست مشاهده میشود. از دیگر از مصادیق حقوق فرهنگی حمایت از منافع مادی و معنوی به دست آمده از هر گونه اثر علمی، ادبی یا هنری میباشد. در زمینه حقوق فرهنگی میتوان عنوان نمود که فرهنگ مبداء همه خوشبختیها و بدبختیهای یک ملت است زیرا تمام خوشبختیها و بدبختیهای جوامع میتوان گفت به میزان بهره مندی از پیشرفت علوم و فنون و عملکرد اعتقادات اخلاق، ارزشها، هنر و . . . در زمینه های مختلف اجتماعی بستگی دارد. به این معنا که در صورت عملکرد صحیح این ابعاد فرهنگی و بهرهگیری از نتایج پیشرفت علوم و فنون، جوامع میتوانند به خوشبختی دست یابند.

کلیدواژه ها:

حقوق فرهنگی ، حقوق بین الملل ، اسناد بین المللی ، حقوق ایران.