بررسی عملکرد و سازوکارهای بین المللی حقوق بشر در کشتار غیر نظامیان بویژه زنان و کودکان در نوار غزه

حق غیرنظامیان برای عدم محرومیت خودسرانه از زندگی و ممنوعیت قتل یا معلول کردن غیرنظامیان اصولی است که در حقوق بین الملل بشردوستانه، حقوق بینالملل حقوق بشر و رویه قضایی بین المللی به طور قاطع ذکر شده است. ممنوعیت خشونت علیه غیرنظامیان، از جمله زنان و کودکان، به ویژه قتل، قطع عضو، رفتار ظالمانه و شکنجه یک اصل حقوق بین الملل عرفی است که در همه موقعیتهای درگیری مسلحانه قابل اجرا است. اصول بشردوستانه تمایز و تناسب، جنگجویان را ملزم می کند که بین جنگجویان و غیرنظامیان تمایز قائل شوند و آسیب غیرنظامی فراتر از محدوده مزیت نظامی را ممنوع می کنند. با این حال، به دلیل تغییر ماهیت درگیری، این اصل در میان نیروهای مسلح و گروه ها در حال فرسایش است و زنان و کودکان اغلب در جریان عملیات نظامی، از جمله در تیراندازی متقابل، بمباران هوایی و گلوله باران کشته و زخمی می شوند. حال اقدام و عملکرد حقوق بین الملل حقوق بشر نسبت به نقض سیستماتیک حقوق بشر چیست؟ و ابزارهای اعمال قوانین حقوق بین الملل حقوق بشر چگونه اجرایی میگردد؟ قطعنامه (۲۰۰۹) ۱۸۸۲ شورای امنیت، الگوهای کشتار و معلولیت کودکان را بر خلاف قوانین بین المللی به عنوان محرکی برای گنجاندن در گزارش دبیرکل درباره کودکان و درگیریهای مسلحانه تعریف می کند. چهارچوب حقوق بشر با اعلامیه جهانی حقوق بشر (قطعنامه (GA ۲۱۷A، قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد آغاز گردید و متعاقبا از طریق معاهدات و قطعنامه های بین المللی و منطقه ای توسعه یافت. چهارچوب قانون حقوق بشر به دنبال ملزم کردن دولت ها به تعهدات قانونی مبنی بر عدم نقض حقوق بشر افراد بوده و سازمانهای جامعه مدنی مانند عفو بین الملل و دیدهبان حقوق بشر، قانون را بر اساس مدل نقض حقوق افراد توسط دولت های متخاصم، از طریق تحقیق و حمایتی که بر استفاده از خشونت توسط دولتها علیه افراد تاکید میکند.