مقایسه صفات شخصیتی و سیستم بازداری/ فعال سازی رفتاری در زنان دیابتی وغیردیابتی

سابقه و هدف: یکی از موضوعاتی که ذهن محققان را در حیطه روانشناسی سلامت به خود مشغول کرده است، بررسی ویژگی هایشخصیتی افراد مبتلا به بیماری دیابت است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی مقایسه ای سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری وصفات شخصیتی در دو گروه زنان مبتلا به دیابت نوع دو و زنان غیر دیابتی می پردازد.مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقایسه ای بود. جامعه آماری را کلیه زنان دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشدیابت در بیمارستان سینا در شهر تبریز (سال 1391 ) تشکیل دادند که در آن 40 بیمار دیابتی با 40 نفر افراد سالم مورد مقایسه قرارگرفتند. اطلاعات از طریق پرسشنامه شخصیتی آیزنک (EPQ) و مقیاس سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری جمع آوری گردید. نتایج: نمره افراد دیابتی در روانرنجوری نسبت به افراد غیر دیابتی در سطح بالاتری قرار داشت (P<0/001). سطح حساسیت بازداری رفتاری (BIS)در زنان دیابتی به گونه ای معنی دار از زنان غیر دیابتی بیشتر بود، اما حساسیت سیستم فعال ساز رفتاری (BAS) و زیر مقیاس های سیستم فعال ساز رفتاری، در افراد دیابتی در سطح پایی نتری قرار داشت.نتیجهگیری: در مجموع میتوان گفت که روان رنجوری (N) و حساسیت بالای سیستم بازداری رفتاری (BIS) نقش تسهیل کننده دربروز بیماری دیابت داشته و بنابراین می توان مبتنی بر این ویژگی ها، وقوع و عدم وقوع بیماری دیابت را به طور نسبی در کنار سایر عوامل موثر، پیش بینی نمود.

کلیدواژه ها:

سیستم بازداری رفتاری (BIS) ، سیستم فعال ساز رفتاری (BAS) ، صفات شخصیتی ، بیماران دیابتی