بررسی رابطه خود شفقتی با تاب آوری دانش آموزان دوره متوسطه

هدف پژوهش بررسی رابطه خود شفقتی با تاب آوری دانش آموزان دوره متوسطه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان قایمشهر بود که از این میان 357 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله تاب آوری کانر و دیویدسون ( 2003 ) و پرسشنامه شفقت خود نف ( 2003 ) جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار Spss ، نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که 35/3 درصد از واریانس تاب آوری را متغیرهای شفقت خود پیش بینی می کنند (P> 0/05). همین طور بین شفقت خود ( مولفه مهربانی، مولفه ذهن آگاهی، مولفه اشتراکات انسانی ) با تاب آوری رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت، اما بین مولفه قضاوت خود، مولفه همانندسازی افراطی و مولفه انزوا شفقت خود با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (P> 0/05). با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که خود شفقتی در تاب آوری دانش آموزان نقش دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خود شفقتی ، دانش آموزان