نقش هندسه در هویت بخشی به بنا و تجلی آن در معماری معاصر

آشفتگی و سردرگمی معماری عصر حاضر را می توان مستخرج از سبک ها و مکتب های مختلف وارد شده به جامعه دانست، که کم کم هویت خویش را به فراموشی می سپارد. احساس عدم تعلق به مکان و عدم وجود مفاهیم معماری امروز بی هویتی را قلمداد می کند. مکانی با هویت است که انسان در آن احساس تعلق خاطر کند و حس مکان عامل این خاطر است، هندسه به عنوان روح مشترک در معماری می تواند عامل اثربخشی برای جدا شدن از بحران هویت باشد. در پژوهش حاضر، هدف ترویج حس مکان با هویت گذشته ایران با توجه به اصول هندسی متناسب با نیازها و دیدگاه معماری مدرن ایران و در راستای پاسخگویی به آن است، که هندسه به عنوان یک اصل پایدار در معماری چه نقشی در هویت بخشی به بنا و ارتفا کیفیت ساختمان دارد. لذا با مبنا قرار دادن و بررسی متعدد می توان اذعان داشت هندسه به عنوان یکی از مولفه های اصلی ادراکی هویت شناخته می شود و خود دارای وجوه ادراکی می باشد که اثر بخش بر ساختمان است. . با تطبیق و تاثیر هر مولفه هندسه بر هویت می توان به اصول ها و احکامی برای رسیدن به معماری معقول رسید. این پژوهش از دیدگاه هدف، کاربردی و به دیدگاه روش ملهم از پژوهش توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، معماری ایرانی ، هندسه ، هویت