بررسی شهر دوستدار کودک واحساس شادی کودکان در شهر مشهد

تحقیق درحوزه شهرهای دوستدارکودک، به طور خاص در اروپا، از سال 1980 موردتوجه قرار گرفته که با هدف ایجاد فرصتی برای کودکان در راستای شکل دادن و یاتغییر محیط پیرامون آن ها بوده است. مساله اساسی تحقیق حاضر بررسی مفهوم شهر دوستدار کودک و ارتباط آن با احساس شادی و نشاط آن ها است. روش تحقیق پیمایشی و جامعه آماری، کودکان 9 الی 12 سال شهر مشهد بوده است و نمونه ای با حجم 250 نفر با شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به تصادف وبا دقت احتمالی مطلوب d=0.05 و ضریب اطمینان 0.95 انتخغب شده است ابزار سنجش متغیر مستقل تحقیق، محقق ساخته و برای متغیر وابسته تحقیق از پرسش نامه استاندارد شدل آکسفورد استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد 50 درصد از کودکان از فضای شهر مشهد رضایت داشته و آن را مورد پسند خود دانسته اند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می دهد که 0.36 از تغیرات موجود دراحساس شادی کودکان، تابع متغیرهای مستقل است این متغیرهای که به ترتیبت، بیشترین تاثیرگذاری را براحساس شادی کودکان داشه اند عبارتند از: متغیرهای مشارکت اجتماعی کودکان 0.41 درصد احساس تعلق به شهر مشهد 0.24 درصد متغیر احساس امنیت 0.11 درصد و برخورداری از خدمات و امکانات شهری 0.12 درصد در این مدل مشارکت اجتماعی کودک احساس تعلق به شهر مشهد متغیر احساس امنیت، برخورداری از امکانات و خدمات شهری، احساس شادی را تقویت می کند.

کلیدواژه ها:

شهر دوستدار کودک ، مشارکت اجتماعی کودک ، احساس شادی ، احساسامنیت ، احساس تعلق به شهر