آزادی و آزاداندیشی در سیره علوی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 679
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GHADIRCONF01_048
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
چکیده مقاله:
آزادی از بزرگ ترین موهبت های خداوند و متعالی ترین ارزش های انسانی است. آزادی ازجمله اصولی است که هر ان سان در نهاد و سر شت خود دارد؛ و پس از حیات ان سان یکی از برترین نعمت های خداوند به شمارمی رود. آزاد اندیشی و به طور کلی همه ی آزادی ها، چه آزادی در بیان، چه آزادی فردی و اجتماعی و دیگر آزادی ها که به نوعی خود زمینه ساز آزاد اندیشی هستند، به عنوان یک ارزش انسانی، یک گذرگاه است؛ اما هدف نیست و توقف پیشینیان در لفظ آزادی در طول تاریخ یکی از دغدغه های بسیاری از اندیشمندان بوده و این را خاطر نشان می کردند که این کلمه نباید به تنهایی به عنوان یک لفظ استفاده شود بلکه باید در عمل مورد استفاده قرار گیرد و ظهور و بروز کند؛ اما آزادی از همان ابتدای امر، تعریف روشنی نداشت و در طول تاریخ تعاریف زیادی از آن شده است. نگارندگان این مقاله بر آن شده اند که با روش توصیفی – تحلیلی، آزاد اندیشی و انواع آزادی ها را با تکیه بر سیره ی علوی، تبیین کنند. نتایج پژوهش، حاکی از این است که مفهوم آزادی و اخص آن یعنی آزاد اندیشی در زمان حکومت حضرت امیر (ع) ظهور و رواج یافت و حکومت علوی در این موضوع سرآمد بسیاری حکومت هایی است که حتی امروزه دایه دار این واژه هستند؛ ولی حضرت امیر (ع) این موضوع را در معنا واقعی و حقیقی خود به منصه ظهور گذاردند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد شریفی
استادیار دانشگاه مازندران
بابک هادیان حیدری
دانشجوی رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران