بررسی کیفیت مکان زندگی روستایی در بخش مرکزی شهرستان بردسکن

کیفیت مکان زندگی رابطه تنگاتنگی با میزان توسعه اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و شرایط و عوامل طبیعی دارد. از این رو در این پژوهش به ارزیابی کیفیت زندگی روستاهای بخش مرکزی بردسکن با بکارگیری ابعاد طبیعی، اقتصادی، جمعیتی، پشتیبانی تولید و اجتماعی و فرهنگی با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی پرداخته شده است. در این راستا جهت بررسی کیفیت مکان زندگی در محیط روستایی نخست به تبیین شاخص های ارزیابی سطح توسعه یافتگی نقاط روستایی با تعیین درجه اهمیت شاخص های توسعه و تعیین وزن یا ارزش شاخص ها اقدام شد. سپس رتبه هر یک از روستاها در هر یک از شاخص های مورد نظر تعیین و میزان رتبه هر یک از مراکز روستایی از لحاظ توسعه بدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد در بین روستاهای بخش مرکزی شهرستان بردسکن بر اساس شاخص های مورد نظر توسعه یافته ترین روستا آبنو و کم توسعه ترین روستای آهوبم می باشد. به طورکلی روستاهای دهستان کنار شهر وضعیت بهتری به لحظ سطح توسعه برخوردار می باشند.

کلیدواژه ها:

کیفیت مکان زندگی ، تحلیل سلسله مراتبی ، توسعه روستایی ، شهرستان بردسکن