راهبردهای کنترل فکر و بازداری پاسخ در افراد مبتلا به اختلال استرس حاد و افراد بهنجار

مقدمه: اختلال استرس حاد با نشانه های تجزیه ای، تجربه مجدد، اجتناب و برانگیختگی بیش از حد مشخص می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای کنترل فکر و بازداری پاسخ در بیماران مبتلا به اختلال استرس حاد و افراد بهنجار است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقایسه ای است. نمونه این پژوهش 40 بیمار مبتلا به اختلال استرس حاد و 40 فرد بهنجار ساکن در استان مازندران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه تشخیصی جامع بین المللی، پرسش نامه راهبردهای کنترل فکر، آزمون استروپ و مقیاس ضربه رویداد تجدید نظر شده استفاده شد. نتایج: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که میانگین نمرات راهبردهای کنترل فکر 94/7 و بازداری پاسخ 12/6 در افراد مبتلا به اختلال استرس حاد، از افراد بهنجار (50/5 و 3/8) به طور معناداری بیشتر است. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که راهبردهای کنترل فکر و بازداری پاسخ 75 % از واریانس علائم اختلال استرس حاد را در افراد مبتلا به این اختلال به طور معناداری تبیین می کنند. نتیجه گیری: این یافته ها بیان می کنند که بیماران مبتلا به استرس حاد، راهبردهای کنترل فکر ناکارآمد تر و بازداری پاسخ بیشتری دارند. همچنین این یافته ها تلویحات مهمی در زمینه پیشگیری، آسیب شناسی روانی و درمان این بیماران دارند.

کلیدواژه ها:

راهبردهای کنترل فکر ، بازداری پاسخ ، اختلال استرس حاد