ضلع گمشده اخلاق در مثلث توسعه پایداریابعد چهارم توسعه

از زمان پیدایش ایده توسعه پایدار تا به امروز ، با ایجاد چارچوب ها و رهیافت های گوناگون، تلاش های بسیاری جهت تبیین اصول و مفاهیم آن صورت گرفته است. اما آنچه که آشکارا نتایج این تلاش ها و اقدامات ها را زیر سوال می برد، ناکارمدی آنها در جهت پایدار نمودن محیط زیست انسانی برای حیاتی درخور و متعالی است. امروزه بشریت بیش از هر زمان دیگر درگیر آزمندی و جنگ و جدال بر سر زیاده خواهی و قدرت طلبی خویش است و گرفتار بیماری حادی که نسخه فعلی توسعه پایدار آن را درمان نخواهد کرد. جهان ما به تعریف جدیدی از مفهوم توسعه پایدار نیاز دارد؛ تعریفی که در آن علاوه بر حفظ و ارتقاء جنبه های محیطی، اجتماعی و اقتصادی، تعالی اخلاق و فرهنگ انسانی و تکامل روحی او را نیز لحاظ گردد. لذا بازتعریف ایده رایج توسعه پایدار با افزودن مفاهیم اخلاقی و معنوی و غیر مادی به این مثلث سنتی ضرورت دارد . با لحاظ نمودن این رکن مهم، می توان به چهارچوبی مناسب جهت حیاتی ارزشمندتر و درخور شان و منزلت مقام انسان به عنوان جانشین خالق در زمین، دست یافت. این مقاله به بررسی ضرورت و چگونگی ورود این مفاهیم متعالی به فرایند توسعه پایدار می پردازد و با تحلیل و تجمیع نظرات و مطالعات مختلف، مولفه های این بعد چهارم توسعه پایدار را تبیین و توصیه می نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، اخلاق ، بعد چهارم توسعه ، تکامل معنوی ، وجدان بیدار