پویایی روشنه ها و زادآوری نهال های راش در جنگل های آمیخته راش

پویایی روشنه های موجود در پوشش تاجی درختان در جنگل های راش شمال ایران یکی از فرایندهای اثرگذار در پویایی توده های آمیخته راش است. این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های روشنه ها به عنوان آشوب اثرگذار در فرایند تجدید حیات طبیعی توده های راش در بخش گرازبن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود انجام گرفت و تمامی مشخصه های روشنه ها و نیز سایر مشخصه های توده که در ارتباط با روشنه ها هستند اندازه گیری شدند. در این پژوهش به طور متوسط 3 روشنه در هر هکتار ثبت شد که مساحت آنها از 19 تا 1250 متر مربع تغییر می کند و در مجموع 9/3% از سطح کل توده های جنگلی را شامل می شود اغلب روشنه ها (58%) دارای سطحی کمتر از 200 متر مربع بودند و روشنه هایی با مساحت بیش از 400 متر مربع دارای شکل نامنظم بودند اما روشنه های بزرگ تر از آن تفاوت معنی داری را با هندسی دایره نشان نمی دهند . 41% از روشنه ها با افتادن یک درخت تشکیل و گونه راش شرقی 63% از گونه های درختی روشنه ساز و 93% از گونه های درختی پرکننده روشنه را یه خود اختصاص می دهد. فراوانی و تنوع نهال ها در داخل روشنه ها ارتباط معنی داری با مساحت روشنه ها نشان نمی دهد. حداقل مساحتی که در آن نهال راش به مرحله خال می رسد 23/7 متر مربع ثبت ، مدیان آن 206 و بزرگترین روشنه 1808 متر مربع ثبت گردید. بر اساس نتایج این پژوهش شیوه های جنگل شناسی ای که منجر به ایجاد روشنه های با ابعاد کوچک یا متوسط در پوشش تاجی درختان می شوند را به طور یقین جزو شیوه های جنگل شناسی نزدیک به طبیعت محسوب شود. بنابراین شیوه های تک گزینی و برش انتخابی درختان از این دیدگاه شیوه ای کاملا نزدیک به طبیعت محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

پویایی روشنه ها ، زادآوری جنگل ، جنگلشناسی راش ، شیوه تک گزینی ، راش شرقی