اثربخشی آموزش به مادران، به روش "خانواده درمانی" در جهت کاهش وابستگی دانش آموزان به بازی های مجازی در دبستان صابرین اهواز

سلامت روان اعضای خانواده به خصوص دانش آموزان در صورت وجود تعاملات سالم در این تشکل طبیعی رقم می خورد. رشد اخلاقی به عنوان جنبه بسیار مهمی از رشد می تواند از طریق بازی های مجازی تحت تاثیر قرار بگیرد، از سوی دیگر، اعتیاد به بازی های مجازی سبب به خطر افتادن سلامت فیزیکی و روانی، کاهش مهارت های اجتماعی،افت تحصیلی، انزوا و گوشه گیری دانش آموزان می شود. کیفیت ارتباط والدین به خصوص والدین با فرزند، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت دانش آموز و بهداشت روان وی در دوران بزرگسالی دارد. نوع روابط والد– فرزند نظیر طرد کردن، کنترل بیش از حد، محافظت بیش از حد، الگو سازی رفتار های اضطرابی و باورهای غیر منطقی و خشک والدین در بروز مشکلات رفتاری دوران کودکی و نوجوانی نقش بسزایی دارند. لذا در این پژوهش به آموزش به مادران، به روش "خانواده درمانی" در جهت کاهش وابستگی دانش آموزان به بازی های مجازی در دبستان صابرین اهواز پرداخته شده است. در جلسات آموزشی به والدین مطالبی در رابطه با: (وابستگی کودکان به بازی های مجازی وعواقب استفاده زیاد از بازی های رایانه ای، آگاهی به مادر در مورد نحوه رفتار با دانش آموز، ارایه ی یک برنامه ی زمانی برای بازی های مجازی و رایانه ای دانش آموز و راه کارهای جلوگیری سرپیچی یا افزایش مدت زمان بازی رایانه ای، تغییر الگوهای حمایت کننده از رفتارهای نامطلوب وتغییر زنجیره تعامل ها- روش های انضباطی- فنون خانواده درمانی، توضیح در مورد تکنیک های مدیریت زمان و وضع کردن مقررات، درمورد حذف رفتارهای بدکار و تغییر الگوهای ارتباطی ایجادکننده ی آن و راهکارهای) ارائه شد. در پایان کلاس ها، پس آزمون میزان وابستگی دانش آموز به بازی های مجازی اجرا شد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

بازی های مجازی ، خانواده درمانی ، نوجوان ، رویکرد ساختاری ، انگنایی.