بررسی تاثیر دبی بر حداکثر عمق آبشستگی سدهای میله ای در حضور واریزه جریان

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 32

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CASGC08_005

تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

جریان های واریزه ای در رودخانه ها و آبراه ه ها با توجه به سرعت بالا و حجم بالای رسوبات و اجسام شناور منجر به خسارات اقتصادی و بروز مشکل در عملکرد سازه های هیدرولیکی می گردند. این اجسام شناور که شامل چوب، سنگ و شاخه و برگ درختان و گیاهان می باشد به اشکال مختلفی در مسیر رودخانه باعث انسداد خواهند شد که اغلب به شکل توده های مکعب مستطیل شکل بوجود می آیند. سازه سد میله ای یکی از سازه های کنترل جریان های واریزه ای می باشد. این سازه به شکل استوانه ای در عرض مسیر رودخانه بصورت قائم یا زاویه دار قرار میگیرند که اجازه عبور اجسام شناور را به پایین دست رودخانه نمی دهند. از عمده مشکلات انواع سازه هایی که در مسیر جریان رودخانه قرار میگیرند می توان به آبشستگی موضعی اشاره کرد که باعث تخریب این سازه ها می گردد. پارامتر ها و مشخصه های بسیاری بر آبشستگی موضعی در سازه سد میله ای موثر است. از اینرو در این پژوهش تاثیر دبی بر حداکثر عمق آبشستگی پای میله ها مورد بررسی قرار گرفت. کلیه آزمایش ها در آزمایشگاه تحقیقاتی هیدرولیک و سازه های آبی بخش مهندسی آب دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. نتایج نشان داد که در سد۳میله ای با زاویه قرارگیری۹۰درجه و قائم در شرایط حضور اجسام شناور با افزایش دبی از۱۱به۱۴لیتر بر ثانیه و از۱۴به۱۸لیتر بر ثانیه به ترتیب میزان آبشستگی۲۵ و۱۲.۷۲درصد افزایش خواهد یافت. همچنین با افزایش دبی از۱۱به۱۴لیتر بر ثانیه و از۱۴به۱۸لیتر بر ثانیه در سد۳میله ای با زاویه قرارگیری۷۰درجه به ترتیب۱۵.۰۶ و ۷.۱۴درصد به میزان آبشستگی افزوده شد.

نویسندگان

امیر خالوئی

دانش آموخته کارشناسی ارشد،گروه سازه های آبی،دانشگاه شهید باهنر کرمان

محمدمهدی احمدی

دانشیار گروه مهندسی آب،دانشگاه شهید باهنر کرمان

کورش قادری

دانشیار گروه مهندسی آب،دانشگاه شهید باهنر کرمان