نانوذرات پروتئینی و کاربردهای آن ها

پروتئین ها پلیمرهای خطی هستند که از آمینواسیدها تشکیل شده اند و ساختار و عملکردهای مختلفی دارند و می توان آن ها را از نظر حلالیت، ساختار شیمیایی، شکل و تعداد مونومرها طبقه بندی کرد. با توجه به خصوصیات فیزیکوشیمیایی و تجزیه پذیری پروتئین ها، آن ها نقش مهمی در توسعه نانوذرات به عنوان حامل دارو و ترکیبات زیستی دارند. توسعه سیستم های دارورسانی با استفاده از نانوذرات به عنوان حامل برای مولکول های کوچک و بزرگ درمانی، یک حوزه تحقیقاتی در حال رشد است. مزایای استفاده از پروتئین ها برای آماده سازی نانوذرات جهت کاربردهای دارورسانی و تصویربرداری عبارتنداز: فراوانی آن ها در منابع طبیعی، زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و فرآیند سنتز آسان. برخلاف نانوذرات فلزی، نانوذرات پروتئینی فاقد محدودیت هایی همچون سمیت بالقوه، اندازه بزرگ، تجمع یا پاکسازی سریع از بدن هستند. علاوه بر این، می توان سطح نانوذرات پروتئینی را با لیگاندهای پروتئین، کربوهیدرات و... اصلاح نمود لذا استفاده از نانوذرات پروتئینی برای چنین کاربردهایی می تواند جایگزین بهتری برای بهبود خواص فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک انواع مختلف مولکول های دارو باشد.