شاخص کیفیت آب (WQI) سفیدرود در محدوده سد سنگر تا دریای کاسپین

رودخانه سفیدرود از دیر باز به عنوان یکی از منابع اصلی آب برای تامین مصارف کشاورزی و شهری استان گیلان بوده و به توازن اکوسیستم های طبیعی این سرزمین کمک کرده است. سفیدرود از به هم پیوستن دو رودخانه شاهرود و قزل اوزن در محل سد منجیل تشکیل شده و به سمت شمال جریان یافته و به دریای کاسپین می ریزد. در این مطالعه کیفیت آب سفیدرود در ده ایستگاه در طول رودخانه از سد سنگر تا مصب رودخانه در سال ۱۴۰۱ مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمایشگاه روش های استاندارد برای آزمایش آب، ارائه شده توسط انجمن بهداشت عمومی آمریکا استفاده شد. نتایج نشان داد مقدار میانگین عوامل دمای آب برابر ۷/۶ ± ۳/۱۸ درجه سانتی گراد، pH برابر ۳۶/۰± ۹۴/۷، کل مواد معلق ۰۸۵۰/۰ ± ۱۵۵۵/۰ گرم در لیتر، کدورت ۷۵±۴۵ واحد فرمازین، هدایت الکتریکی ۵۳۲± ۱۱۹۱ میکروموس، اکسیژن محلول ۰/۱ ±۱/۱۰ و نیتریت ۰۱/۰ ± ۰۱۴/۰ و فسفر محلول ۰۱۸/۰±۰۴۸/۰ و کل نیتروژن ۳۹۷/۰±۶۴۹/۱ و کل فسفر ۰۲۴/۰±۰۹۴/ وبیکربنات ۴/۹۹±۳۳۸/۱ و سختی کل ۲/۵۸±۱/۳۱۸ برحسب میلی گرم در لیتر اندازه گیری شد. بر طبق نتایج حاصل در محدوده مطالعاتی مقدار عددی دامنه شاخص کیفیت آب (IRWQISC) بین ۹/۵۸ تا ۱/۶۹ متغیر بود و میانگین آن برابر ۸/۲±۸/۶۲ بود که به لحاظ توصیفی در طبقه آب نسبتا خوب قرار می گیرد. ورود فاضلاب ها، فعالیت های بهره برداری از آب و حذف شن و ماسه از بستر رودخانه می تواند به صورت لحظه ای با افزایش مواد معلق و افزایش آلاینده های انسان ساخت، شاخص کیفیت آب را تغییر داده و بر کاهش مطلوبیت آب تاثیر بگذارد؛ بنابراین هرگونه فعالیت انسانی باید مطابق چرخه طبیعی و اکولوژیکی رودخانه باشد.