فرزند پروری با رویکرد پرورش روحیات معنوی در دوره نوجوانی بر اساس متون اسلامی و روانشناسی

هدف از این پژوهش بررسی روش های تربیت نوجوانان در اسلام و روانشناسی است. نوجوانان به عنوانگرانبهاترین سرمایه های جامعه بشری، از ویژگی های قهرمان گرایی، فضیلت خواهی، حقیقت گرایی و زیباگراییبرخوردارند. بر همین اساس روش های تربیتی آنان نیز از مهم ترین دغدغه های والدین و مربیان به حساب میآیند. محقق با روش توصیفی-تحلیلی به دنبال پاسخ به این پرسش که روش های تربیت نوجوانان در اسلام وروانشناسی چیست؟ به این نتیجه رسید که روش های تربیت در اسلام شامل الگویی، امر به معروف و نهی از منکر، پاداش و تنبیه و محبت می شود و در روانشناسی از روش هایی مانند استبدادی، سهل گیرانه، مقتدرانه، غیر مسولانهو مسامحه کارانه بهره گرفته اند. بر اساس ارزشیابی این دو دیدگاه می توان به این نتیجه رسید که روش هایتربیت اسلامی با توجه به منابع وحیانی تاکید بر پرورش فطرت انسانی داشته و از جامعیت کامل برخوردارند وبدین جهت فرزندپروری به عنوان یک تکلیف الهی محسوب می گردد؛ اما روش های فرزندپروری از دیدگاهروانشناسان، ناظر بر جنبه غریزی و طبیعی متربی می باشند و بیشتر به الزامات و فرهنگ های اجتماعی اهتمام میورزند.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری ، روحیات معنوی ، نوجوانی ، اسلامی ، روانشناسی