اثربخشی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر اضطراب و کیفیت زندگی دانش آموزان با علایم اضطراب

مداخله رفتاری شناختی مثبت نگر، رویکردی نوظهور در مداخلات درمان روانشناسی است که درمان رفتاری شناختی سنتی را با درمان راه حل محور و روانشناسی مثبت نگر، به شکل مناسبی تلفیق کرده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله رفتاری شناختی مثبت نگر بر اضطراب و کیفیت زندگی بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر متوسطه اول دارای علائم اضطراب شهر شاهرود در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که از میان ۵ مدرسه متوسطه ی اول دخترانه شهر شاهرود ۳۴ دانش آموز که در پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۸۸) نمره بالاتر از نقطه برش به دست آوردند در دو گروه ۱۷ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از نمرات غربالگری به عنوان نمرات اضطراب پیش آزمون استفاده شد و همچنین شرکت کنندگان پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را در پیش آزمون تکمیل نمودند. گروه آزمایش رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر را در ۸ جلسه ۴۵ دقیقه-ای دریافت کردند و سپس آزمون های فوق برای پس آزمون استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری انجام شد. نتایج نشان داد که نمرات دانش آموزان در مرحله پس آزمون در علایم اضطرابی در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته و در متغیر کیفیت زندگی در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است. به نظر می رسد که درمان رفتاری شناختی مثبت نگر می تواند مداخله ای موثر در کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی باشد.

کلیدواژه ها:

درمان رفتاری شناختی مثبت نگر ، اضطراب ، کیفیت زندگی ، علایم اضطرابی ، نوجوانان.