بررسی مقایسه اثر آموزش بازی های وانمودی ونظریه ذهن بر تعاملات اجتماعی کودکان اتیسم با عملکرد بال

این پژوهش با هدف مقایسه اثر آموزش بازی های وانمودی ونظریه ذهن بر تعاملات اجتماعی کودکان اتیسم با عملکرد بالا انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون چندگروهی با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش کودکان اوتیسم۵ تا۹ سال با عملکرد بالا مدرسه تخصصی اوتیسم (نسیم مهر) شهرستان تربت جام می باشند. به علت محدودیت جامعه آماری تمامی اعضا که ملاکهای ورود به مطالعه را داشتند، به عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس افراد نمونه به ۳ گروه همتا به صورت تصادفی تقسیم شدند (گروه اول آزمایش ۵ نفر و گروه دوم آزمایش ۵ نفر وگروه کنترل ۵ نفر). برای گروه اول آموزش بازی های وانمودی و برای گروه دوم آموزش نظریه ذهن اجرا شد و برای هر کدام از ۳ گروه در پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه نیمرخ مهارت های اجتماعی کودکان دچار اختلال های اتیسم (بیانی و هولف ۲۰۰۷)تکمیل و مورد مقایسه قرارگرفت. بازیهای وانمودی، شامل ۲۰ جلسه و هر جلسه ۲۰ دقیقه مناسب سازی شده توسط پژوهشگربراساس مدل سیفی و سعادتمند (۱۳۹۷) و آموزش نظریه ذهن شامل ۲۵ جلسه و هر جلسه به مدت ۲۰ دقیقه بر اساس بسته ذهن خوانی پرنیان اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از کوواریانس چندمتغیره، آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس صورت گرفته است. نتایج نشان داد آموزش بازی های وانمودی و آموزش نظریه ذهن بر تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا تاثیر دارد. همچنین متوسط رتبه ها نشان داد که اولویت اول آموزش برای افزایش تعاملات اجتماعی در کودکان اوتیسم با عملکرد بالا، بازی های وانمودی است.

کلیدواژه ها:

آموزش بازی های وانمودی ، آموزش نظریه ذهن ، تعاملات اجتماعی ، کودکان اتیسم با عملکرد بالا