نقش آموزش مهارت های زندگی در پیش بینی هیجان طلبی و سلامت اجتماعی

کسانی که می توانند با دیگران روابط اجتماعی محکم و ثابت برقرار کنند، از سلامت بهتری برخوردار می شوند. هدف مطالعه حاضر، پیش بینی هیجان طلبی و سلامت اجتماعی بر اساس آموزش مهارت های زندگی در دانش آموزان نوجوان دختر است. بدین منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی تعداد ۲۰۰ نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان‎های شهرستان یزد در مقطع دهم تا دوازدهم که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در پژوهش حاضر برای سنجش میزان آگاهی از مهارت های زندگی از مقیاس گلزاری (۱۳۸۶)، ارزیابی سلامت اجتماعی از مقیاس کییز (۲۰۰۴)، برای ارزیابی هیجان طلبی از مقیاس زاکرمن (۱۹۸۷) استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده های حاصل از مقیاس ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون به وسیله نرم افزار تحلیل آماری SPSS-۲۳ استفاده شد. نتایج بیانگر همبستگی معنادار میان هیجان طلبی و سلامت اجتماعی با آموزش مهارت های زندگی بود. همچنین آموزش مهارت های زندگی با سلامت اجتماعی رابطه مثبت و با هیجان طلبی رابطه منفی معنادار نشان داد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که آموزش مهارت های زندگی میتوانند هیجان طلبی و سلامت اجتماعی را به طور معناداری در بین نوجوانان دختر پیش بینی کنند؛ بنابراین از آموزش مهارت های زندگی می توان در جهت بهبود هیجان طلبی و سلامت اجتماعی دانش آموزان دختر استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مهارت‎های زندگی ، هیجان طلبی ، سلامت اجتماعی ، دانش آموزان.