اثربخشی آموزش حسن گزینی بر روابط بینفردی در دانشآموزان دختر

روابط بین فردی یکی از مهارت هایی است که در برقراری ارتباط موثر بین افراد نقش مهمی دارد و می تواند در هویت یابی و شکل گیری شخصیت انسان نقش مهمی ایفا کند. این پژوهش با هدف، اثربخشی آموزش حسن گزینی، بر روابط بینفردی دانشآموزان، بهروش نیمهتجربی با طرح پیش آزمون- پسآزمون با در نظرگرفتن گروه کنترل وپیگیری یکماهه انجام شده است. جامعهآماری آن، دانشآموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه ۱۹، آموزش وپرورش شهرتهران (۵۹۰۱ نفر) بوده که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ درمدارس این منطقه مشغول بهتحصیل بودهاند. حجم نمونه،۴۰ نفر دانشآموز دورهاول متوسطه، علاقه مند بههمکاری درمطالعه بوده که با رعایت ملاکهای ورود و خروج و بهروش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدهاند. دادهها، طی سهمرحله ازطریق، پرسشنامه بستهپاسخ گردآوری شده است. ابزار گردآوری دادهها، بخش ارزیابی روابطبینفردی ازپرسشنامه ACES، الیوت ودیپرنا (۱۹۹۹)، بوده است. پس ازاجرای پیش آزمون، گروهآزمایش طی۸ جلسه۹۰ دقیقهای در۸ هفته مداوم، تحت آموزش حسن گزینی قرارگرفته وگروه کنترل، نیز هیچگونه آموزشی دراین زمینه دریافت نکردند. درانتها، هردوگروه درمعرض آزمون ارزیابی روابط بینفردی قرار گرفتند (پسآزمون). پس از گذشت یک ماه مجددا هر دو گروه درمعرض همان آزمون قرار گرفتند (ماندگاری). دادهها بهروش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. تحلیل دادهها نشان داد که آموزش حسن گزینی بربهبود روابط بینفردی دانشآموزان تاثیر مثبت داشته است واین تاثیر پس از مرحله پیگیری پایدار مانده است (۰۱/۰ p<). نتایج این پژوهش حاکی ازضرورت یادگیری چگونه باهم زیستن است. آموزش حسن گزینی باتاثیرگذاری بر روابط بینفردی دانشآموزان، موجب بهبود روابط بین دانشآموزان درمدرسه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، حسن گزینی ، روابط بینفردی