شرایط فیزیکوشیمیایی تبلور براساس ترکیب زوج آمفیبول-پلاژیوکلاز در توده گرانیتوئیدی گودحوض (سیاه کوه)، بافت، کرمان

توده گرانیتوئیدی گودحوض به سن ژوراسیک پیشین (حدود ۱۸۰ میلیون سال پیش) به شکل یک استوک کشیده با راستای کلی جنوب خاوری- شمال باختری در نوار دگرگونی- ماگمایی نوع آندی سنندج- سیرجان در استان کرمان قرار دارد. سنگ های سازنده توده شامل دیوریت/کوارتزدیوریت، مونزونیت/کوارتزمونزونیت، گرانودیوریت، گرانیت و آلکالی گرانیت با بافت کلی دانه ای متوسط تا درشت دانه و گاهی گرانوفیری، پرتیتی، گرافیک و میرمکیتی هستند. کانی های اصلی سازنده این سنگ ها در نمونه های مافیک- حدواسط شامل کلینوپیروکسن، آمفیبول و پلاژیوکلاز، و در نمونه های حدواسط- فلسیک شامل، آمفیبول، بیوتیت، پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار و کوارتز هستند. از کانی های فرعی می توان به زیرکن، آپاتیت، کانی-های اپک و اسفن و از کانی های ثانویه می توان به اورالیت، کلریت، اپیدوت، کلسیت، سریسیت و کانی های رسی اشاره کرد. از شیمی کانی های آمفیبول و فلدسپار به عنوان سازندگان اصلی و مهم نمونه های حدواسط- فلسیک برای بررسی شرایط فیزیکوشیمیایی تبلور در این توده استفاده شده است. آمفیبول های این سنگ ها از نوع کلسیک، با ترکیب غالب هورنبلند، اکسیدان و متعلق به سری ماگمایی کالکوآلکالن مناطق فرورانش هستند. ترکیب فلدسپارها نیز از الیگوکلاز (Ab۹۷.۵۰An۱.۵۰Or۱) تا لابرادوریت (Ab۳۹An۶۰.۵۰Or۰.۵۰) متغیر است. برآوردهای دمافشارسنجی براساس زوج آمفیبول- پلاژیوکلاز با روش های مختلف بیانگر میانگین دماهای ۷۴۲ تا ۷۶۹ درجه سانتی گراد در فشارهای ۲ تا ۸/۲ کیلوبار منطبق بر فشارهای اعماق ۵ تا ۷ کیلومتری برای توقف تبادل عناصر و برقراری تعادل در کانی ها و جایگزینی نهایی این توده در پوسته هستند. همچنین فوگاسیته اکسیژن ماگما در زمان تبلور در آشیانه ماگمایی بالا بوده است (logfO۲≈-۱۳).

کلیدواژه ها:

دمافشارسنجی ، گرانیتوئید ، گودحوض ، بافت ، کرمان