اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودپنداره کودکان دارای اختلال یادگیری

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودپنداره کودکان دارای اختلال یادگیری بوده است. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کودکان دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بابل در سال ۱۴۰۲ بودند. ۲۸ نفر در بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس ۱۴ نفر در گروه آزمایش و ۱۴ نفر در گروه کنترل قرار داده شد. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه خودپنداره کودکان انجام پذیرفت. سپس یک گروه آزمایش طی هشت جلسه به مدت یک ماه و در هر هفته دو جلسه به مدت ۴۵ دقیقه در مراکز مربوطه توسط درمانگر تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات خودپنداره کودکان دارای اختلال یادگیری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنادار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر خودپنداره کودکان دارای اختلال یادگیری تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، خودپنداره کودکان ، اختلال یادگیری.