نقد و بررسی نظریه مقاومت در آموزش و پرورش

آموزش و پرورش از نهادهای اساسی اجتماعی است که به تعبیر بسیاری از اندیشمندان تعلیم و تربیت ، ستون جامعه تلقی می شود که می تواند با حفظ و انتقال فرهنگ گذشتگان و اجرای فرایند جامعه پذیری از فروپاشی آن جامعه جلوگیری کند. هدف پژوهش حاضر نیز نقد و بررسی نظریه مقاومت در آموزش و پرورش است . پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کیفی است که دادههای آن به کمک مطالعات کتابخانه ای جمع آوری گشت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد که انتقاد وارد شده بر نظریه مقاومت مانند انتقاداتی که به نظریه بازتولید وارد است در این است که این نظریه رابطه بین مدرسه ، فرهنگ و جامعه را بسیار ساده پنداشته است . در واقع تلاقی دیدگاهها، ادراکات و انتظارات معلم و دانش آموز باعث ایجاد واکنش های بسیار متعدد و متنوعی نسبت به مدرسه می شود و نظریه مقاومت قادر به تحلیل این تنوع واکنش نیست . به عنوان مثال، برخی از محققان دریافتند که مقاومت دانش آموزان در مقابل تقاضاهای معلمان و مدرسه مبتنی بر طبقه آنها نیست یا برخی دیگر بدین نتیجه رسیده اند که اکثریت دانش آموزان طبقه پایین ، نه مدرسه را قبول دارند و نه آن را رد می کنندبلکه صرفا قواعد مدرسه را رعایت می نمایند. در نتیجه این نظریه در عین بیان موارد مهم ، نیازمند اصلاحاتی نیز هست .

کلیدواژه ها:

نظریه مقاومت ، آموزش و پرورش ، مدرسه ، دانش آموزان