شرط داوری در قراردادهای کار و رسیدگی به دعاوی مرتبط با آن

یکی از شیوه های غیرقضائی حل و فصل اختلافات حقوقی، رجوع امر به داوری است. استفاده از این شیوه در بسیاری از دعاویمرسوم است و به جهت تاثیری که در کاهش ورودی های دستگاه قضائی و کاهش اطاله دادرسی و تبعات مخرب دادرسی دارد،معمولا توصیه می گردد. با این حال، برخی دعاوی به لحاظ برخی ملاحظات، داوری ناپذیر هستند. در نظام حقوقی ایران خصوصاقوانین کار، هیچ تصریح قانونی در خصوص داوری ناپذیری دعاوی کار و عدم صحت شرط داوری در قرارداد کار وجود ندارد، بااین حال برخی اصول و ملاحظات خاص حقوقی و قوانین کار، صحت شرط داوری در قرارداد کار را با تردید مواجه کرده است.درواقع دغدغه اصلی این پژوهش پاسخ به این سوال است که آیا دعاوی کار قابلیت ارجاع به داوری را دارند ؟ این پژوهش با روشتوصیفی تحلیلی و با منابع موجود کتابخانه ای و منابع اینترنتی انجام شده است . یافته های پژوهش تاکید گر این فرضیه است کهدعاوی کار مشروط به رعایت اعتبار شرط داوری در قرارداد کار، نهایتا قواعد آمره و حداقل های حمایتی قانون کار، قابلیت ارجاع بهداوری را دارند و بر این اساس شرط داوری در قرارداد کار کاملا صحیح است.چون قانونگذار اصل را بر امکان رجوع به داوری قرارداده و در مقام بیان استثنائات رجوع به داوری، به دعاوی قراردادهای کار اشاره ای نکرده است، بنابراین دعاوی کار نیز قابلیت ارجاعبه داوری را دارند. در نتیجه شرط داوری در قرارداد کار کاملا صحیح است.در واقع کارگران در وضعیتی تحمیلی و اکراهی، ناچار بهپذیرش شرط داوری در قرارداد کار هستند و اعلام رضایتشان، حقیقی نبوده و طبق اصول حقوقی مخدوش است.

کلیدواژه ها:

کار ، داوری ، قرارداد