نانوکامپوزیت های بر پایه ژلما در پزشکی

ژلاتین متاکریلات یا ژلما حاصل واکنش پلیمر طبیعی ژلاتین و متاکریلات انیدرید است. در این واکنش، ژلاتین توسط متاکریلات عامل دار می شود. هیدروژل ژلاتین عامل دارشده با متاکریلات در سال های اخیر با توجه به خواص زیستی و فیزیکی مناسب آن به طور وسیع برای کاربردهای مختلف پزشکی استفاده شده است. هیدروژل ژلما به طور گسترده ای در مهندسی بافت از جمله مهندسی بافت استخوان، غضروف، قلب و عروق، به-کار می رود. این پلیمر در تحقیقات سلول های بنیادی، نشانه گذاری سلولی، دارورسانی و انتقال ژن و زیست-سازگاری جایگاه ویژه ای دارد. سامانه های هیدروژل ترکیبی همچنین می توانند با مخلوط کردن ژلما با نانوذراتی مانند نانولوله های کربنی و اکسیدگرافن و پلیمرهای دیگر برای ایجاد شبکه هایی با خواص خاص در کاربردهای زیستی مورد استفاده قرار گیرند. به بیان دیگر، در کنار خاصیت زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری این ماده، با استفاده از نانوکامپوزیت ها می توان به خواص مطلوب دیگر مانند رسانایی و خواص مکانیکی دست یافت. به کارگیری نانوکامپوزیت های هیدروژلی بر پایه ژلما به دلیل خواص منحصر به فرد، آینده امیدوارکننده ای را در کاربرد این مواد در مهندسی پزشکی نوید می دهد.

کلیدواژه ها:

هیدروژل ، ژلاتین متاکریلات ، نانومواد ، نانوکامپوزیت ، کاربردهای زیست پزشکی