شبیه سازی مولکولی خواص فیزیکی پلی کاپرولاکتون

پلی کاپرولاکتونPCL))، پلیمری آب گریز و نیمه بلوری است که با افزایش وزن مولکولی، بلورینگی آن کاهش می یابد. ویژگی هایی نظیر حلالیت خوب PCL، نقطه ی ذوب پایین (۵۹-۶۴ درجه سانتی گراد) و نیز زیست سازگاری بسیار عالی آن، سبب شده تا تحقیقات گسترده ای در مورد کاربرد بالقوه ی آن در زمینه ی پزشکی به وجود آید. درجه ی پلیمری شدن یکی از عوامل موثر بر خواص فیزیکی و عملکردی زنجیره های پلیمری است که مورد توجه پژوهشگران و صنعتگران است. بنابراین در این مطالعه به بررسی خواص فیزیکی و ترمودینامیکی پلی کاپرولاکتون(PCL) به روش شبیه سازی دینامیک مولکولی در دما و فشار محیط پرداخته و برای تفسیر نتایج حاصل، از آزمون هایی همچون MSD و RDF استفاده شده است. به علاوه اثر درجه ی پلیمری شدن از ۵- ۸۰ بر خواص فیزیکی نظیر چگالی، عامل حلالیت، ضریب خود نفوذی، حجم آزاد و غیره بررسی شد. مقایسه نتایج حاصل از شبیه سازی با داده های آزمایشگاهی موجود نشان داد هم خوانی خوب و قابل قبولی با یکدیگر دارند. نتایج نشان می دهد که افزایش درجه ی پلیمری شدن موجب کاهش عامل حلالیت می شود و از درجه ی پلیمری شدن ۲۰ به بعد تغییرات چندانی در عامل حلالیت PCL مشاهده نمی شود و مقدار FFV تغییر چندانی نمی کند و مقدار آن به ۵/۱۴ درصد نزدیک است. همچنین نتایج نشان می دهند که با افزایش درجه ی پلیمری شدن، تمایل زنجیره های پلیمری برای قرار گرفتن در کنار یکدیگر کاهش می یابد اما افزایش درجه ی پلیمری شدن به ۸۰، افزایش تمایل زنجیره های پلیمری را به همراه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پلیمر ، پلی کاپرولاکتون ، شبیه سازی دینامیک مولکولی ، درجه ی پلیمری شدن ، خواص فیزیکی