ارزیابی راهبردی منطقه ۲۲ تهران با استفاده از تکنیک استخوان ماهی

رهیافت راهبردی شیوهای برای ارائه تصمیم ها، شکل دهی و شناخت هر سیستم می باشد و به رویارویی با تمامی مسائل در ابعاد اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی ، زیست محیطی شهر کمک می کند. رهیافت راهبردی با تاکید بر اصول کلی ، به هماهنگی میان برنامه ها و نهادها می پردازد، که خروجی آن نظریه های مختلف است ، از طرف دیگر بر چگونگی پیمودن مسیر و شرایط محیطی از طریق شیوه مشارکتی تاکید دارد. با توجه به اینکه مسئله یابی و مسئله گشایی از اساسی ترین مسائل طراحی شهری محسوب میگردد، تکنیک استخوان ماهی می تواند با تاکید بر روی مشکل اصلی ، به خرد کردن موضوع با توجه به اهمیت آنها بپردازد. در پژوهش حاضر، با استفاده از این تکنیک به بررسی مشکلات منطقه ۲۲ در غرب تهران پرداخته می شود. این منطقه با هدف تبدیل به قطب گردشگری تهران، به دلیل وجود عناصر فرامنطقه ای و همچنین سکنی گزینی جمعیت بافت فرسوده تهران، توسعه یافت که با اثرات مثبتی مانند رونق اقتصادی همراه بوده است . در کنار اثرات مثبت توسعه ، نمی توان از اثرات منفی ، که در روند توسعه نمایان شدهاست ، چشم پوشی کرد. پژوهش حاضر تلاش می کند تا با مسئله یابی و سنجش وضعیت با استفاده از تکنیک سوات مهمترین آسیب های توسعه منطقه ۲۲ را جمع آوری و به منظور اولویت بندی آنها از تکنیک استخوان ماهی استفاده نماید. ابزار جمع آوری اطلاعات، منابع کتابخانه ای و اسنادی و نقشه ها است . نتایج تحقیق حاکی از آن است که ۶ فاکتور مدیریتی ، محیط زیستی ، کالبدی -فضایی ، گردشگری ناپایدار، دسترسی و مسائل اجتماعی به عنوان مهمترین آسیب های منطقه ۲۲ عمل می نماید که مهمترین آن مسائل حقوقی و محیط زیست است . در ادامه باخرد کردن ۶ فاکتور اصلی با استفاده از تکنیک استخوان ماهی به مسائل جزئی تر که می توانند مورد مداخله مستقیم قرار گیرند، سعی بر ارائه راهبردهایی شده است که منطقه ۲۲ را در مسیر توسعه پایدارتر یاری دهد.

کلیدواژه ها:

رهیافت راهبردی ، مساله یابی ، مساله گشایی ، تکنیک استخوان ماهی ، منطقه ۲۲ تهران