ارزیابی اثرات محیط زیستی توسعه : واکاوی تجربه امارات متحده عربی

ارزیابی اثرات محیط زیستی به عنوان یک ابزار و رویکرد اساسی در توسعه هم زمان اقتصادی و اجتماعی ، تلقی می شوند . امارات متحده عربی به عنوان یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس، تجربه گر رشد سریع اقتصادی و توسعه فزاینده در حوزههای مختلف اقتصادی ، از جمله نفت و گاز و نیز گردشگری است که با فعالیت های عظیم صنعتی ، معدنی و ایجاد حجم وسیعی از زیرساخت ها همراه است . امروزه این کشور، با چالش ها و فرصت های چندگانه در زمینه حفظ و ارتقاء محیط زیست مواجه است . از این رو، مقاله حاضر به واکاوی تجربه امارات متحده عربی در ارتباط با ارزیابی اثرات محیط زیستی توسعه ، می پردازد. در این خصوص، ضمن پرداختن به سیر تحول ارزیابی اثرات محیط زیستی در امارات و قوانین و مقرارت و همینطور سازمانها و نهادهای مهم مرتبط با آن، پروژههای مشمول در این کشور (به تفکیک پروژههای منابع تجدیدناپذیر، پروژههای تولید برق و نمک زدایی ، پروژههای حمل و نقل زمینی ، هوایی و دریایی ، پروژههای مرتبط با زباله ، پروژه های مرتبط با مسکن و صنعت و پروژههای ویژه) به همراه فرآیند ملاک عمل ارزیابی اثرات محیط زیستی آنها، مورد بحث قرار می گیرند. امارات از دهه ۱۹۷۰ تاکنون، به تدریج به یکی از پیشروهای محیط زیست و توسعه پایدار در منطقه تدیل شده است . از مهم ترین اقدامات این کشور در ارزیابی اثرات محیط زیستی ، می توان به توسعه مقررات محیط زیست ، اهمیت به تجارب سبز و توسعه پایدار، آموزش و افزایش آگاهی عمومی برای تغییر رفتار جامعه و همینطور تعهد نسبت به انرژی ها پاک و تجدیدپذیر، اشاره نمود. بدنه قانون محیط زیست در امارات، شامل قوانین فدرال و دستورات محلی در سطح شهرداری است که تفویض اختیارات و مشارکت را در پی داشته و متعاقبا ارزیابی اثرات محیط زیستی را از یک ابزار فنی به یک رویه چندبعدی و فراگیر تبدیل کرده است . بر این اساس، این کشور در تلاش برای ایجاد توازن میان توسعه اقتصادی و حفظ منابع طبیعی و به بیان دیگر، تحقق توسعه پایدار می باشد .

کلیدواژه ها:

ارزیابی اثرات محیط زیستی ، امارات متحده عربی ، برنامه ریزی شهری ، توسعه ، پایداری ، محیط زیست