تحلیلی بر مسکن و زیست پذیری شهری با استفاده از شاخص دسترسی به سیتم فاضلاب عمومی در GIS (مطالعه موردی : شهرک های حوزه یک منطقه ده شهرداری شیراز)

مقدمه: امروزه رویکردهای گوناگونی برای حل مسائل و مشکلات موجود در شهرها مطرح و به کار گرفته شده اند. عوامل متعددی در زیست پذیری یک مکان تاثیر دارند که از جمله آنها می توان به حضورمردم،کاربری مختلط، مسکن، ایمنی و امنیت، حس تعلق، کارایی و محیط زیست اشاره کرد. هدف اصلی این پژوهش تحلیل زیست پذیری شهری شهرک های حوزه یک منطقه ده کلانشهر شیراز با تاکید بر شاخص های مسکن و محیط زیست شهری در دسترسی به سیستم فاضلاب شهری می باشد. مواد و روش ها: روش تحقیق این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی می باشد و تلاش می گردد با استفاده از شاخص دسترسی به سیستم فاضلاب شهری به تحلیل زیست پذیری در سطح محلات شهری پرداخته شود. در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است.نتایج: ۶۷۷ قطعه مسکونی در این شهرک ها شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. بر اساس نتایج حدود ۷۰ درصد قطعات مسکونی به شبکه عمومی فاضلاب متصل هستند و حدود۳۰ درصد به شبکه عمومی فاضلاب متصل نیستندکه این تهدیدی برای زیست پذیری شهری است و نباید مورد بی توجهی برنامه ریزان شهری قرار بگیرد. شهرک عرفان بیشترین قطعات مسکونی متصل به شبکه عمومی فاضالاب را دارا می باشند و شهرک های باهنر و گلدشت محمدی به ترتیب در رده بعدی می باشند. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود برای بررسی بهتر و دقیق تر زیست پذیری در حوزه مسکن و محیط زیست شهری در کلانشهر شیراز، مطالعات در سطوح خرد تر از مناطق با تاکید بر سطح محله (شهرک) نیز مورد توجه قرار بگیرد. با توجه به تغییرات سطح شهرک بندی و محله بندی ضرورت بازبینی مطالعات حوزه زیست پذیری و مسکن و حتی سایر موضوعات در طی سالهای آتی احساس می گردد پس لازم است آمارهای مرتبط نیز به روز رسانی گردد.

کلیدواژه ها:

، GIS ، دسترسی به سیستم فاضلاب شهری ، زیست پذیری شهری ، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز