شناخت و سنجش عملکرد الگوریتم بهینه سازی فیزاروم در فرم یابی شبکه راه آهن شهری تهران

استفاده از روش های مبتکرانه و نوینی همچون بهره گیری از الگوهای رشد و تکثیر طبیعی در فرم یابی و بهینه سازی شبکه ها، با توجه به مشکلات و کمبودهای روش های سنتی و رایج، در کشورهای پیشرفته رو به افزایش می باشد. به نظر می رسد برخورداری از این فناوری و دانش در ایران، با توجه به برنامه ها و پتانسیل های رشد و توسعه شهرها، می تواند برای گروه ها و شرکت های ذی ربط در این امر بسیار اثر بخش واقع گردد. در پژوهش حاضر نیز سعی بر این است تا به روش تحلیلی – توصیفی و گردآوری اصول و قوانین حاکم بر پدیده های طبیعی، در ابتدا شناخت مناسبی از فیزاروم پلی سفالوم شکل گرفته و در ادامه نیز عملکرد الگوریتم بهینه سازی فیزاروم در راستای فرم یابی شبکه راه آهن شهری تهران بررسی گردد. نتایج حاصل از فرم یابی شبکه راه آهن شهری تهران توسط الگوریتم بهینه سازی فیزاروم حاکی از آن است که این الگوریتم توانسته در فضای مسئله(شهر تهران) و نقاط هدف(ایستگاه های مترو موجود)، شبکه ای به میزان ۳۷۸ متر کوتاه تر شکل داده و به انطباق ۹۹.۸ درصدی در فرم یابی شبکه و ۹۸.۸ درصدی در پوشش نقاط ایستگاه ها دست یابد. این نتایج بیانگر این است که الگوریتم بهینه سازی فیزاروم می تواند در راستای یافتن بهینه ترین مسیر، به شرکت ها و ارگان های ذی ربط در زمینه کاهش هزینه های مالی، زمانی و انسانی و از همه مهم تر خطاهای ناشی از آن و بهبود عملکرد، دقت، سرعت، نتیجه و خروجی کار کمک نماید.

کلیدواژه ها:

فیزاروم پلی سفالوم ، الگوریتم بهینه سازی فیزاروم ، فرم یابی ، بهینه سازی ، شبکه راه آهن شهری تهران