الزامات معماری و شهرسازی در پیش گیری از اپیدمی ویروس کرونا

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 60

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RPCFEST01_050

تاریخ نمایه سازی: 27 فروردین 1403

چکیده مقاله:

امروزه با پیشرفت تکنولوژی سعی شده تا هرچه بیشتر، سلامت فیزیکی و روحی انسان تامین گردد. ولی با این وجود هنوز عوامل ناشناخته ‎ای وجود دارند که سلامت بشر را تهدید می کنند. این عوامل می توانند یا مستقیم مربوط به نحوه طراحی و ساخت بنا باشد و یا اینکه توسط عوامل بیرونی مثل شیوع و گسترش ویروس ها و عفونت ها، ساختمان ها و شهر ها را تحت تاثیر منفی قرار دهند. در این بین سلامت افراد و به دنبال آن سلامت جامعه تهدید می گردد. بر اساس مطالعات و تحقیقات انجام شده، اصطلاح سندروم ساختمان بیمار، وضعیتی است که در آن افراد ساکن در یک ساختمان دچار یکسری نشانه های بیماری و احساس کسالت می کنند بدون این که هیچ دلیل موجهی برای ایجاد این شرایط وجود داشته باشد. در حال حاضر در این بین به دلیل پیدایش و شیوع گسترده جهانی ویروس کرونا (COVID-۱۹) و اینکه هر سه مولفه های (جسمی، روانی، اجتماعی) را در بر گرفته، به اهمیت این موضوع نیز افزوده شده است. هدف از انجام این پژوهش بدست آوردن راهکاری مناسب برای ایجاد تغییرات و یا در صورت نیاز، بازطراحی محیط معماری و شهری برای مقابله با شرایط همه گیری ویروس جدید کرونا (COVID-۱۹)می باشد. در این مقاله، پژوهش با جمع آوری اطلاعات و استفاده از منابع، مقالات و تحقیقات علمی انجام شده اخیر، صورت گرفته است. یافته ها حاکی از آن بود که آینده طراحی خانه ممکن است تغییر کند. مطالعات متعددی ارتباط مستقیمی بین شلوغی و پیامد های بهداشتی نامطلوب را گزارش داده اند. تراکم بالا می تواند منجر به شرایط غیر بهداشتی و شیوع چندین بیماری واگیردار شود. نور، هوا و طبیعت شاید عواملی باشد که در قرنطینه بهترین زمان برای آشنایی بیشتر با باغ های سرپوشیده، حتی در مورد ساخت و ساز های چند طبقه را فراهم می کند و توجه بیشتر به نمای پنجم ساختمان ها یا همان بام سبز را جلب کند. نزدیکی انسان در شهر های پرجمعیت، خطرات بیشتری را به همراه دارد. هرچه جمعیت بزرگتر باشد، غلظت ویروس کرونا (COVID-۱۹) در شهر ها بیشتر است. با توجه به تاثیر فاصله یا دوری اجتماعی، برنامه ریزان شهری و معماران ممکن است با توجه به گسترش روش های افقی با فضای بیشتر در دسترس، طراحی کنند که این امر می تواند برای جلو گیری از شیوع عفونت ها و بیماری ها ضروری باشد. در نتیجه، معماری و شهرسازی پس از همه گیری ویروس کرونا (COVID-۱۹)هرگز یکسان با گذشته نخواهند بود.

نویسندگان

امیر ثمری مقدم

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه گیلان

مژگان خاکپور

استادیار دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان