مبانی نظری منظرپردازی خشک در معماری منظر شهری پایدار و بررسی و مرتبه بندی روشهای مختلف زری اسکیپینگ در فضای سبز شهر قم

در سال های اخیر دیدگاه های متعددی در رابطه با شکل گیری منظر پایدار در شهرها مطرح و پژوهشهای گوناگونی در این زمینه انجام شده است. اما آنچه مشخص است عدم توجه به منظر پایدار به نگاه به محدودیت های جدید است. زری اسکیپ یا منظره پردازی خشک بخشی از علم منظر است که در مواجهه با شرایط و اقلیم های گرم و خشک مطرح میشود. زری اسکیپ متشکل از هفت اصل کلی است که در راستای دستیابی به آبیاری بهینه در منظر تعیین شده اند. این اصطلاح برای اولین بار در سال ۲۰۰۰ میلادی در فرهنگ آکسفورد تعریف شد در حالی که اصول آن سالها پیش در منظر سازی باغهای ایران به کار رفته است. نیاز انسانهای امروزی به فضاهای شهری و کمبود منابع آب مورد نیاز برای آبیاری اینگونه فضاها یکی از مشکلات اصلی بیشتر مناطق گرم و نیمه خشک میباشد. امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای های موثر در شکلهای گوناگون آن دیگر قابل تصور نیست اما به دلیل دسترستی به منابع آب جهت فضا های شهری با مشکلات زیادی مواجهه گردیده است. یکی از راههای حل این مشکل استفاده از خشک منظر پردازی در فضاهای احداثی می باشد. از این رو پژوهش حاضر درصدد تبیین مبانی نظری در طراحی منظر شهری پایدار در شرایط متغیر کنونی بویژه در مناطق خشک و کویری است. برای این امر ضمن تهیه پرسشنامه بر اساس روشهای معتبر علمی و تکمیل این پرسشنامه ها توسط کارشناسان و خبرگان در نهایت با تحلیل آماری پرسشنامه ها روشها مرتبه بندی و اهمیت هر یک مشخص شده و در نهایت موثر ترین روش مشخص شده است.

کلیدواژه ها:

منظر پردازی خشک ، فضای سبز ، منظر پایدار ، اقلیم خشک