مخاطبه با کلام الله؛ الگوی تعامل با قرآن در بیان معصومین(ع)

قرآن دارای ماهیت ویژه زبانی است که در سراسر آن با تعدد متکلم و مخاطب و به بیانی دیگر با چرخش و شکست مخاطب مواجه هستیم. سنت و الگوی مخاطبه با کلام الله حاکی از همین ویژگی زبانی است که در سیره معصومین(ع) متجلی بوده است. معصومین(ع) به هنگام قرائت، ارتباط دو سویه با قرآن برقرار کرده و در مقام گفت وگو و دیالوگ با قرآن، عباراتی را بیان می کردند. به عنوان مثال امیرالمومنین(ع) پس از تلاوت آیه ﴿سبح اسم ربک الاعلی﴾ می فرمودند: سبحان ربی الاعلی. این پژوهش با بررسی سیر تاریخی و استخراج و گونه شناسی چنین گزاره هایی، سعی دارد به الگویی جامع و مستند به سیره ائمه معصومین(ع) در تعامل با قرآن دست یابد. در این تحقیق که با روش تحلیلی- توصیفی انجام شده است، مشخص می شود، مخاطبه های اهل بیت(ع)، با قرآن گاه کلامی بود و گاه غیر کلامی. مخاطبه های کلامی ایشان نیز گاه برگرفته از عبارات قرآنی بود و گاه بدون استفاده از آن ها.