مواد با دسترسی محدود (RAMs): نوع، سازوکار و کاربرد

با وجود پیشرفت در ساخت دستگاه های مشخصه یابی، اندازه گیری غلظت های کم مواد در محیط های پیچیده به خصوص سیالات زیستی مانند خون، پلاسما، بزاق ، شیر و...، کاری سخت وچالش برانگیز است. در حین آماده سازی این نمونه ها، نه تنها لازم است ترکیبات مزاحم از محیط حذف شوند، بلکه باید مواد مورد نظر در حین این فرایند از دست نرفته و حتی امکان تغلیظ نیز وجود داشته باشد. از این رو در تحلیل مقادیر بسیار کم مواد، مراحل آماده سازی نمونه بیش ازپیش، اهمیت پیدا می کند. یکی از پرکاربردترین روش های آماده سازی نمونه، استخراج فاز جامد (SPE) با جاذب های پلیمری است که در صورت ادغام با مرحله ی حذف پروتئین، که به طور معمول برای نمونه های زیستی باید اجرا شود، منجر به کاهش خطا و افزایش سرعت روش پیشنهادی می شود. از جاذب های مناسب در روش SPE می توان به پلیمرهای قالب مولکولی و مواد با دسترسی محدود (RAM) اشاره کرد. تاکنون، انواع مختلفی از RAMهای پلیمری، سیلیکایی یا RAMهای اصلاح شده با نانولوله های کربنی، تولید شده و به صورت تجاری درآمدند. استفاده از RAMها درعین سهولت در آماده سازی نمونه های پیچیده، بازده بالایی نیز دارد. حضور گروه های آبدوست و از طرفی منافذ کوچک سبب افزایش کارایی این دسته از مواد می شود.

کلیدواژه ها:

حذف پروتئین ، مواد با دسترسی محدود بر پایه ی پلیمر ، مواد با دسترسی محدود بر پایه ی سیلیکا ، مواد با دسترسی محدود بر پایه ی نانولوله&#۱۷۲ ، های کربنی ، مواد با دسترسی محدود بر پایه ی حلال های فراذره ای.