معناشناسی توصیفی واژه «حکمت» با تکیه بر آیات و روایات

قرآن کتابی است که نیاز به تدبر دارد و مسلما صاحبان خرد، بیش ترین سهم را در این بهره گیری دارند. لغت یونانی فیلوزوفیا در متون منطقی قدیم که از یونانی به عربی ترجمه شده، به لفظ حکمت برگردانده شده و عرب، لغت فلسفه را نیز مرادف حکمت به کار برده است. شناخت اشیا را به بهترین نحو، حکمت می نامند. در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر آیات و روایات بدین نتایج رسیدیم: معناشناسی واژه حکمت شامل سه بعد کلمات همنشین، کلمات جانشین و کلمات متضاد است. از مفاهیمی که در آیات به همراه این کلمه ذکر شده اند، می توان واژه حکمت را جامع تر شناخت. کلماتی مانند خیر کثیر، شکر و افعالی مانند ایتاء، تعلیم و... . کلمات جانشین به واژگانی اطلاق می شود که سبکی مشابه حکمت را داشته باشند، مانند عقل، ذی حجر، لب و فکر. واژه ای که دقیقا متضاد حکمت می باشد، جهل است که شناخت جهالت، تاثیری شگرف در دستیابی به مقدمات حکمت دارد.