اندازه گیری بلورینگی پلیمرها توسط گرماسنج روبشی تفاضلی (۲)

گرماسنج روبشی تفاضلی (DSC) به طور گسترده برای تعیین بلورینگی پلیمرهای نیمه بلورین به کار می رود. در مدل دوفازی از مقایسه آنتالپی یا گرمای ذوب اندازه گیری شده با گرمای ذوب پلیمر کاملا بلورین، درجه بلورینگی نمونه تعیین می شود. گرمای ذوب نمونه پلیمری با اندازه گیری مساحت بین منحنی گرماگیر ذوب و خط پایه محاسبه می شود. در مسیر واقعی فرایند ذوب، خط پایه صحیح در واقع همان ظرفیت حرارتی پلیمر نیمه بلورین است که هم با افزایش دما و هم با تغییر بلورینگی تغییر می کند و تعیین آن دشوار است. از آنجا که آنتالپی کمیتی تابع حالت و مستقل از مسیر فرایند است، به جای مسیر اصلی فرایند که در آن افزایش دما و ذوب ماده پلیمری همزمان صورت می گیرد، می توان دو مسیر جایگزین طراحی کرد که محاسبه آنتالپی آن ها آسان تر است. در این مسیرهای جایگزین، که در این کار مورد بررسی قرار می گیرند، دو مرحله افزایش دما و ذوب از یکدیگر تفکیک می شوند. لذا فرض می شود که ابتدا در دمای ثابت، ذوب کامل پلیمر نیمه بلورین صورت گرفته و سپس دمای مذاب افزایش می یابد، یا ابتدا افزایش دمای پلیمر نیمه بلورین (بدون ذوب شدن) رخ داده و سپس ذوب آن در دمای ثابت صورت می گیرد. در نهایت تاثیر منطقه بین سطحی بلور-آمورف و وجود نقص در ساختار بلور، که در مدل دوفازی نادیده گرفته می شود، در مقدار آنتالپی ذوب و محاسبه بلورینگی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

پلیمر ، بلورینگی ، گرماسنج روبشی تفاضلی ، گرمای ذوب ، خط پایه