شبکه های پلیمری در ترکیبات متخلخل سلسله مراتبی کربن: سنتز، ویژگی ها و کاربردها

ترکیبات متخلخل دارای انواع متفاوتی از حفره ها در محدوده ی میکرو، مزو یا ماکرو هستند که هر یک از این حفرات نقش ویژه ای را ایفا می کنند. در میان این ترکیبات، ترکیبات متخلخل کربنی به عنوان پلیمرهای مشبک بر پایه  ی کربن، به دلیل ویژگی های منحصربه فرد شان از جمله: پایداری مکانیکی، شیمیایی و گرمایی و قیمت مناسبی که دارند، سهم ویژه ای را به خود اختصاص داده اند. دو روش اصلی برای تهیه ی ترکیبات متخلخل کربن وجود دارند: ۱) روش قالب  (Tem plate  Meth od) ۲) روش گرماکافت/فعال سازی (Pyrolysis/Activation Method). روش قالب  به دلیل استفاده از قالب و حذف آن، وقت گیر و پرهزینه است و روش گرماکافت/فعال سازی به طور گسترده برای تهیه ی ترکیبات متخلخل کربنی از انوع پلیمرها، ضایعات و زیست  توده ها در حضور فعال  کننده های فیزیکی و شیمیایی استفاده می شود. جایگزینی هترواتم ها از جمله: N ، O ، B ، S و P در ترکیبات کربن منجر به افزایش کارایی و توسعه ی کاربردهای آن ها می شود؛ به طور مثال استفاده از ترکیبات متخلخل کربن دوپه شده با نیتروژن به عنوان الکترود در سل های ابررسانا، کارایی ذخیره انرژی و در جاذب ها کارایی جذب CO۲ را افزایش می دهد. ترکیبات کربن متخلخل به علت ویژگی های بی همتایشان به ویژه مساحت سطح زیاد، وزن کم و ظرفیت جذب بالا در ذخیره هیدروژن، حذف آلودگی ها، الکترودها و بستر کاتالیزور ها استفاده می شوند.

کلیدواژه ها:

ترکیبات متخلخل سلسله مراتبی کربن ، پلیمرشدن تراکمی ، رزین های فنولی ، جاذب CO۲ ، گازهای گلخانه ای