مسئولیت مدنی داوران در داوری فضای مجازی

داوری ازجمله متداول ترین روش های حل وفصل مسالمت آمیز اختلاف در دعاوی داخلی و بین المللی در خارج از دادگاه های دولتی است. در عصر حاضر مقوله داوری تجاری بین المللی در میان بازرگانان به جهت سرعت رسیدگی افزون تر و صرفه جویی در هزینه های متحمله به طرفین به منظور فیصله اختلافات، اهمیت مضاعفی پیدا کرده و لذا دسترسی جوامع جهانی به فناوری های نوین ارتباطی موجب گردیده که مقوله داوری در فضای جهان شمول مجازی مطرح گردیده و موضوعیت یابد. لذا داور یا داوران وظایفی را به موجب موافقت نامه داوری منعقده میان طرفین می پذیرند که در صورت عدم ایفای تعهدات و وظایف قراردادی مزبور و در نتیجه، ورود خسارت اعم مادی و معنوی و احراز رابطه سببیت، موجبات مسئولیت مدنی برای مشارالیهم فراهم می گردد. به طورکلی نظام حقوقی حقوق عرفی علی الاصول برای داوران بین المللی اصل مصونیت (معافیت) از مسئولیت را پذیرفته و در نظام های حقوقی حقوق نوشته و نظام داوری کشور ایران، اصل مسئولیت مدنی داوران قبول شده است. حال پرسشی که به ذهن نگارنده متبادر می شود این است که چه آثار و احکامی بر مسئولیت مدنی داور در داوری های مجازی مترتب است؟ در پاسخ باید گفت که به علت عدم تصویب قوانین و مقررات مستقل، صریح، جامع و منسجم در خصوص مسئولیت مدنی داور در فضای مجازی در حوزه های داخلی و بین المللی و ذکر این نکته که داوری مجازی با داوری سنتی از لحاظ ماهوی واجد آثار یکسان می باشند و صرفا در مسائل شکلی و تشریفات حاکم بر روند رسیدگی از یکدیگر متمایز می شوند، به نظر می رسد که مقوله مسئولیت مدنی داور در داوری های سنتی و مجازی از حیث آثار و احکام، تفاوت چندانی با یکدیگر نداشته باشند.

کلیدواژه ها:

داوری ، فضای مجازی ، داوری مجازی ، مسئولیت مدنی ، مسئولیت مدنی داور