کیفیت سبک زندگی و خشکی زاینده رود: فهم تفسیری تجارب زیسته ی شهروندان اصفهانی از بحران آب

مقاله پیش رو در پی فهم تفسیری تجارب زیسته ی شهروندان اصفهانی از کیفیت سبک زندگی اجتماعی- زیست محیطی شان در بحران کم آبی و خشکی زاینده رود بوده است. روش پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی تفسیری و نحوه ی نمونه گیری مبتنی بر نمونه گیری هدفمند از نوع نامتجانس بود. ۲۷ نفر از شهروندان زن و مرد اصفهانی در محدوده سنی ۳۰ سال به بالا انتخاب و در طول مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، تجربه زیسته ی خود راجع به کم آبی و خشکسالی زاینده رود را به طور کامل بیان کردند. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل مضمون و جهت تعیین اعتبار یافته ها از معیارهای قابلیت اعتبار، قابلیت اطمینان و مطابقت با عینیت داشتن، استفاده شد. یافته های این پژوهش در قالب ۳ مقوله های فراگیر شامل ۱- نارضایتی شهروندان از نزول سطح کیفی زندگی اجتماعی- محیط زیستی شان در قالب عدم احساس خوشبختی و عدم بهزیستی احساسی – هیجانی، ۲- نارضایتی شهروندان از تغییر در سبک زندگی شان در قالب تغییر در نوع و نحوه گذراندن اوقات فراغت و تفریحات شان و ۳- نارضایتی شهروندان از افزایش آلودگی های زیست محیطی دسته بندی شدند. در مجموع یافته ها بیانگر آن است که کم آبی و خشکی زاینده رود، کیفیت سبک زندگی اجتماعی- محیط زیستی شهروندان را تحت تاثیر قرار داده است، به علاوه مشارکت کنندگان بر این باور بودند که عنصر آب در این شهر نقش مهمی را در ارتقاء کیفیت سبک زندگی شان ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

کیفیت سبک زندگی ، سبک زندگی اجتماعی ، سبک زندگی زیست محیطی ، رودخانه زاینده رود ، بحران آب