بررسی اصول طراحی فضای سبز مخصوص افراد مبتلا به اوتیسم(ASD) با رویکرد بهبود کیفیت تجربه حسی در فضا

اختلال طیف اوتیسم (ASD) بیماری است که بر رشد طبیعی مغز و نحوه بر قراری ارتباطات و تعاملات این دسته از افراد اثر میگذارد و از اینرو در کیفیت زندگی مبتلایان نقش منفی دارد. امروزه رشد این اختلال در جوامع بشری رو به فزونی گذاشته است و نیاز به طراحی و ساخت فضاهایی که در بهبود سلامت مبتلایان نقش بازی کنند بیش از پیش احساس میشود. تا به امروز سهم بیشتر مطالعات در زمینه اتوسیم به طراحی فضاهای سرپوشیده مناسب برای یادگیری و طراحی محیط های آموزشی اختصاص داشته است و در زمینه طراحی منظر مناسب و کارآمد شهری برای این افراد مطالعات کافی صورت نگرفته است. این پژوهش در راستای پاسخ به این کمبود صورت گرفته است.برای رسیدن به شاخص های مناسب طراحی فضاهای عمومی و منظر شهری برای این افراد، شناخت و درک ویژگی های رفتاری، نیازها، بایدها و نبایدهای مبتلایان ضروری است. از این رو، در این مقاله سعی شده است که با بررسی و تکیه بر جدیدترین پژوهش های صورت گرفته در این حوزه، نیازها و مشکلات مربوط به تعامل این افراد با محیط های آزاد بررسی و راهکاری مناسب برای طراحی مناسب فضایی ارایه گردد. نتایج این تحقیق نشان از آن دارد که شاخصه های فیزیکی و بصری فضا، رنگ، نور، تداوم الگوها، ناحیه بندی مناسب، پیوستگی و خوانایی مسیر، تنوع فضایی در میزان بهره وری مبتلایان به اوتیسم از فضاهای مصنوع طراحی شده نقش دارند.

کلیدواژه ها:

طراحی منظر ، بیماری اوتیسم ، اختلال طیف اوتیسم (ASD) ، باغ های شفا بخش ، الزامات فضایی