اثربخشی معنادرمانی بر خوش بینی و رضایت از زندگی دانش آموزان پسر

هدف پژوهش حاضر اثربخشی معنادرمانی بر خوش بینی و رضایت از زندگی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان اسکو در سالتحصیلی ۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. نمونه گیری این پژوهش شامل ۳۶ نفر (۱۸ نفر گروه آزمایش و ۱۸ نفر گروه کنترل) بودند که به صورت خوشه ای چند مرحله ای از میان دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان اسکو انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خوش بینی و مقیاس رضایت از زندگی دانش آموزان (MSLSS) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و نرم افزارSPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. همچنین سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد که آموزش معنادرمانی بر خوش بینی و رضایت از زندگی دانش آموزان پسر تاثیر معناداری داشته است. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که آموزش معنادرمانی سبب بهبود خوش بینی و افزایش رضایت از زندگی دانش آموزان پسر شده است.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، خوش بینی ، رضایت از زندگی ، دانش آموزان پسر