اثر بخشی روش آموزشی تیچ (Teacch) با استفاده از همسالان بر تعاملات اجتماعی و ارتباط کلامی کودکان اتیستیکی مقطع ابتدایی

اوتیسم یک وضعیت رشدی است که با مشکلات در تعامل اجتماعی و ارتباطات مشخص می شود. و همچنین نیازها و رفتارهای مکرر اگرچه بسیاری از مفاهیم مهم در نقطه ای مورد بحث قرار می گیرند. اما در مورد مکانیسم های اساسی مفهوم جهانی اتفاق نظر وجود ندارد. برخی از نظریه ها فقط بر مسائل عاطفی تمرکز می کنند. در حالی که برخی از نظریه ها بر مسائل اجتماعی تاکید دارند، با این حال، فرآیندهای حسی و اجتماعی در اوتیسم ممکن است در سطحی بالاتر از آنچه معمولا در نظر گرفته می شود، درگیر شوند. ما پیشنهاد می کنیم که ناهماهنگی حسی بین افراد می تواند منجر به مشکلات اجتماعی در سطح فردی شود و بالعکس. بنابراین در این مطالعه شواهد حاکی از آن است که بین مشکلات شناختی و اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم رابطه وجود دارد. (در مدرسه ابتدایی) ما همچنین این تحقیق را با مطالعاتی مرتبط خواهیم کرد که مکانیسم های کنترل کنش را در موقعیت های اجتماعی بررسی می کنند. انجام این کار به ما امکان می دهد درک کنیم که رویکردهای آموزشی برای آموزش ویژگی های اوتیسم نه تنها در ثبت و یادگیری نشانه های اجتماعی ناکام هستند. اما به تفاوت های اساسی در یکپارچگی، پیش بینی و پاسخ های خودکار نیز بستگی دارد. نکته مهم این است که چنین تفاوت هایی فقط در موقعیت های پیچیده مانند روابط اجتماعی واقعی رخ می دهند. این فرآیندها ارتباط نزدیکی با هم دارند.

کلیدواژه ها:

روش آموزشی تیچ ، تعاملات اجتماعی ، ارتباط کلامی ، کودکان اتیستیکی.