اثر بخشی درمان شناختی_رفتاری و وجودی بر افزایش سلامت عمومی دانشجویان

مقدمه: سلامت عمومی یکی از مهمترین مسایل در زندگی دانشجویان می باشد. . پژوهش حاضر جهت بررسی اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان وجودی بر افزایش سلامت عمومی دانشجویان شاهد و ایثارگر طراحی شد. روش بررسی: در این پژوهش تجربی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون،۴۵ دانشجو که در سال تحصیلی۹۲-۱۳۹۱ در دانشگاه آزاد تربت حیدریه مشغول به تحصیل بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول ۸ جلسه درمان شناختی-رفتاری، گروه دوم ۸ جلسه درمان وجودی و گروه سوم هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پرسشنامه سلامت عمومی در ابتدا و انتهای مداخله برای آزمودنیها به اجرا در آمد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه۱۶ و روشهای آمار توصیفی و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تفاوت میان نمرات سه گروه معنی دار بود(P<۰/۰۱). اگرچه هر دو گروه مورد درمان( شناختی-رفتاری و وجودی) نسبت به گروه شاهد بهبود معناداری را نشان می دادند(۰۱/۰>P)اما بین دو گروه با مداخلات درمانی مختلف، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری اثری مشابه درمان وجودی بر افزایش سلامت عمومی داشته است و گروههای آزمایش نسبت به گروه کنترل نمرات بهتری را دریافت کرده اند(۰۵/۰>P).

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، درمان وجودی ، سلامت عمومی ، دانشجو