مروری بر متابولیسم نوکلئوتید ها و نوکلئوزید ها در تمرینات ورزشی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 36

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTU01_133

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1403

چکیده مقاله:

فعالیت بدنی طولانی مدت تغییرات عملکردی و متابولیکی زیادی در سیستم داخلی بدن ایجاد می کند و تمرین منجر به افزایش کارایی (عملکرد) فیزیکی و تحمل شدت های بالاتر تمرین می شود. تغییرات تحت تاثیر تمرین ناشی از فرآیندهای سازگاری در سیستم ها، اندام ها و بافت ها است. ورزش بدنی محرکی برای سازگاری های متعدد در سیستم های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی است و ورزش را به ابزاری مهم در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری ها تبدیل می کند. برای روشن کردن مکانیسمهای مولکولی و بیوشیمیایی درگیر در ورزش، تصمیم گرفتیم سیگنالهای پورینرژیک و تعامل آن با فیزیولوژی ورزش را بررسی کنیم. مطالعه متابولیسم نوکلئوتید پورین برای درک اختلالات در متابولیسم انرژی بسیار مهم است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر انواع مختلف تمرینات ورزشی بر متابولیسم نوکلئوتید ها و نوکلئوزید ها بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مروری بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین در پایگاه های، Scopus، PubMed، ISC و Google Scholar انجام گرفت. این پژوهش در سال ۱۴۰۲، در محل دانشگاه محقق اردبیلی انجام گرفت. برای استخراج مقالات از کلیدواژه های پایه های پورینی نوکلئوزیدها، ورزشکاران نخبه، متابولیسم پورین ها۵. مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. این مرور سیستماتیک برای ارزیابی اثرات روشهای مختلف ورزشی بر فعالیت و بیان آنزیم پورینرژیک انجام شد. یافته های بررسی کنونی نشان میدهد که روشهای مختلف تمرین فعالیتها و بیان NTPDases، NPPs، '-۵ NT/CD۷۳ و ADA را تعدیل می کنند. این داده ها نقش جدیدی را برای سیگنال دهی پورینرژیک در پیوند بیوشیمی و فیزیولوژی ورزش نشان می دهد. همانطور که گفته شد، ورزش حاد و مزمن سازگاری های سیستمیک متعدد را ارتقا می دهد. بنابراین، منطقی است که انتظار داشته باشیم که پاسخ های نوکلئوتیدازها به ورزش از برخی اصول اساسی در پاسخ به نوع ورزش، فرکانس، شدت، مدت، حجم و فردیت بیولوژیکی پیروی کند. نتایج این مرور سیستماتیک نشان میدهد که ورزش حاد پاسخهای نوکلئوتیداز را حداقل در برخی مسیرها در افراد سالم افزایش میدهد. افزایش بیان NTPDase۱/CD۳۹ را در لنفوسیتهای B، -CD۴+CD۲۵ و سلولهای +T CD۴+CD۲۵ در مردان سالم غیرفعال و فعال پس از تست حداکثر تمرین و جلسه حاد HIIE مشاهده کردند. افزایش فعالیت های نوکلئوتیداز را در پاسخ به پروتکل های ورزشی مختلف مشاهده کردند که برای افراد سالم آموزش دیده و کم تحرک اعمال می شود. علاوه بر این، مطالعات نشان داد که ورزش می تواند حداقل به طور موقت، سطح پورین را در پلاسما و سرم خون تغییر دهد.

کلیدواژه ها:

پایه های پورینی نوکلئوزیدها ، ورزشکاران نخبه ، متابولیسم پورین ها.

نویسندگان

فرناز سیفی

گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

مهندمحمد فنوح مسلماوی

گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل