وحدت اسلامی دراندیشه وعملکرد آیت الله هاشمی رفسنجانی

اتحاد، وحدت و تقریب مذهب اسلامی یکی از میراث های اصلاحی در تاریخ معاصر جوامع اسلامی است. اگرچه نخستین نمودهای مسئله تقریب و اتحاد را می توان در سده های نخستین و قرون میانه اسلامی دید، این مهم نتیجه اندیشه های نخبگان و علمای جهان اسلام در دوره معاصر است که نخبگان دینی - سیاسی سهم مهمی در تحقق این میراث داشتند. آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی از جمله نخبگان دینی - سیاسی معاصر است که تلاش زیادی در زمینه اتحاد و وحدت اسلامی داشت. مقاله حاضر دیدگاه و عملکرد هاشمی رفسنجانی در زمینه وحدت و تقریب مذاهب اسلامی در دوران پیش از انقلاب اسلامی را بررسی می کند. این مهم با روش توصیفی-تحلیلی و با تمرکز بر مطالعات کتابخانه ای بررسی شده است. هاشمی اگرچه برای اتحاد و تقریب مذاهب اسلامی بنیان های معرفتی در نظر داشت، بیش از هر چیز تقریب را پروژه ای سیاسی برای مقابله با دولت های استعماری و غربی می دید. از سوی دیگر مهم ترین مسئله قاموس وحدت و اتحاد مسلمین برای وی همچون دیگر نخبگان دینی - سیاسی به ویژه از دهه ۱۳۳۰ به بعد، مسئله فلسطین و اتحاد مسلمانان برای رهایی آن بود.

کلیدواژه ها:

وحدت اسلامی ، تقریب مذاهب ، آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی ، عصر پهلوی ، فلسطین