تحلیل چرخه نوسازی و بهسازی بافت فرسوده ی شهری و تاثیر آنها بر زیست پذیری شهری با استفاده از شاخص های ناپایداری ساختمانی و ریزدانگی قطعات (مطالعه موردی: شهرک نیروی انتظامی منطقه ۷ شهرداری شیراز)

بافت های فرسوده شهری، محلات فرسوده ای در فضای شهری است که مسائل و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و شیوه خود را دارد .این محلات به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش سوزی و نیز عدم تطابق با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات رو بنایی و زیر ساختی هستند. بنابراین شناسایی و رتبه بندی بلوک های فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است. هدف از این پژوهش مطالعه ی نمونه ای، دو شاخص ناپایداری ساختمانی و ریزدانگی قطعات و تاثیر آنها بر زیست پذیری شهری در سطح خردتر از مناطق (محله یا شهرک) در سیستم اطلاعات جغرافیایی است.

کلیدواژه ها:

GIS ، مقاومت ساختمانی ، ریزدانگی قطعات ، زیست پذیری شهری ، شهرداری شیراز