تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر درد، انعطاف پذیری و عملکرد پرستاران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

زمینه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی یکی از عوامل ناتوانی در افراد می باشد. لذا هدف این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی بر درد، انعطاف پذیری و عملکرد پرستاران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی است. روش: پژوهش حاضر جزء تحقیقات نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی شهر تهران بودند. حجم نمونه تعداد ۲۰ نفر از پرستاران مرد در دو گروه تجربی (۱۰نفر) و کنترل (۱۰نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته و ۴ روز در هفته به مدت ۶۰دقیقه در هر جلسه تمرینات مقاومتی را انجام دادند و در این مدت گروه کنترل فعالیت های معمول زندگی خود را انجام دادند. به منظور اندازه گیری پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی میزان درد از مقیاس آنالوگ بصری و ارزیابی انعطاف پذیری و عملکرد پرستاران، به ترتیب از آزمون های خم شدن تنه به جلو و ناتوانی اسوستری استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، تی همبسته با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ در سطح معنی داری (۰۵/۰ ≤ p) تجزیه وتحلیل شده است.یافته ها: نتایج تحلیل داده نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش درد، انعطاف پذیری و عملکرد در گروه تجربی نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل گردید. همچنین اختلاف معنی داری بین گروه تمرینات مقاومتی با گروه کنترل در پس آزمون (۰۵/۰ ≤ p) مشاهده گردید. همچنین تفاوت معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه تمرین در خصوص درد، انعطاف پذیری و عملکرد وجود داشت، اما اختلاف معنی دار بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل وجود نداشت (۰۵/۰> p).نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده تاثیر تمرینات مقاومتی بر بهبود درد، انعطاف پذیری و عملکرد پرستاران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.

کلیدواژه ها:

تمرینات مقاومتی ، درد ، انعطاف پذیری ، عملکرد ، کمردرد مزمن غیر اختصاصی