اینترفرون گامای انسانی (hIFN-γ): تولید نوترکیب در سیستم های بیانی مختلف و کاربردهای بالینی آن

اینترفرون گامای انسانی (hIFN-γ) به عنوان یک سیتوکین پلیوتروپیک، علاوه بر تنظیم پاسخ ایمنی ذاتی و اکتسابی، جهت فعالیت بیشتر سلول­های ایمنی بدن به ویژه ماکروفاژها و لمفوسیت­های T ضروری است. این سیتوکین ابتدا به عنوان یک عامل ترشحی مختل­کننده تکثیر ویروس کشف و نام­گذاری شد. hIFN-γ نقش­های متعددی در تنظیم سیستم ایمنی و دفاع در برابر دامنه وسیعی از عوامل بیماری­زا از قبیل آلودگی­های قارچی، باکتریایی و ویروسی بازی می­کند. در سال ۱۹۸۶، اولین کارآزمایی­های بالینی IFN-γ به منظور ارزیابی نقش دارویی بالقوه آن آغاز شد. مطالعات اولیه روی قابلیت­پذیرش، داروشناسی و تعیین فعالیت­های ضدتوموری و ضدعفونت متمرکز شد. امروزه IFN-γ نوترکیب برای درمان بیماری گرانولوماتوز مزمن و پوکی استخوان مادرزادی به اثبات رسیده و کاربردش به عنوان یک عامل ایمنی­درمانی در برابر سرطان و اختلالات ارثی و خودایمنی امیدوارکننده است. hIFN-γ در سیستم­های بیانی مختلف شامل پروکاریوت­ها، پروتوزوآ، مخمر، گیاهان، حشرات و سلول­های پستانداران به شکل نوترکیب بیان شده است. با این وجود، این سیستم­های بیانی نتایج رضایت­بخشی را از نظر عملکرد، فعالیت زیستی و صرفه اقتصادی نشان ندادند. بنابراین، یافتن یک سیستم بیانی کارآمد جهت تولید پروتئین نوترکیب hIFN-γ گلیکوزیله با تاخوردگی صحیح، فعال از نظر زیستی و نیمه­عمر بالا در خون بسیار ضروری است. این مقاله مروری تلاش می­کند تا آگاهی موجود از پژوهش­های قبلی در زمینه تولید پروتئین نوترکیب hIFN-γ را جمع­آوری کرده و مسیری را برای پژوهش­های آینده در این زمینه فراهم کند.

کلیدواژه ها:

hIFN-γ ، Clinical trials ، Cancer Immunotherapy ، Recombinant protein ، Expression system ، hIFN-γ ، کارآزمایی بالینی ، ایمنی درمانی سرطان ، پروتئین نوترکیب ، سیستم بیانی