بررسی ارتباط میان فرهنگ ایمنی و سازمانی در کارکنان خط تولید یکی از شرکت های خودروساز
محل انتشار: مجله مهندسی بهداشت حرفه ای، دوره: 10، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 52
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOHE-10-3_012
تاریخ نمایه سازی: 21 اسفند 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: فعالیت های ایمنی بر کاهش احتمال خطر در محیط کار تمرکز دارند درحالی که تعداد خیلی کمی از فعالیت ها بر افزایش فرهنگ سازمانی و ایمنی تمرکز کرده اند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط فرهنگ سازمانی و ایمنی در یکی از شرکت های خودروساز بزرگ کشور است.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی بود که در یک مقطع زمانی خاص انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش ۴۰۲ نفر از کارکنان سالن های رنگ و بدنه یک شرکت خودروساز بودند که با استفاده از فرمول نمونه گیری جامعه محدود انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای دارای سه بخش ویژگی های دموگرافیک، فرهنگ سازمانی و فرهنگ ایمنی کارکنان بود. به منظور بررسی فرهنگ سازمانی، پرسش نامه ۲۹ پرسشی بر اساس شاخص های ده گانه مدل رابینز و برای فرهنگ سازمانی از پرسش نامه فرهنگ سازمانی ۳۷ پرسشی استفاده شد.
یافته ها: متوسط سن نمونه ها ۴.۷۲± ۳۶.۰۶ سال و میانگین نمره فرهنگ سازمانی در این واحد صنعتی ۱۸.۴۵± ۸۴.۰۳ بود. آزمون همبستگی رابطه بین فرهنگ سازمانی و فرهنگ ایمنی را ۰.۶۵۲ و معنی دار (۰.۰۰۱ P<) نشان داد. همچنین، ۶۹.۶ درصد از مشاهدات ناایمن و ۳۰.۴ درصد ایمن بود. هیچ رابطه معنی دار آماری بین رفتار ناایمن و متغیرهای دموگرافیک به جز سن و سابقه کاری افراد به دست نیامد.
نتیجه گیری: بین فرهنگ ایمنی و سازمانی ارتباط معنی داری وجود دارد و عوامل فردی و سپس عوامل مدیریتی بر فرهنگ ایمنی بیشترین تاثیر را داشت. فرهنگ ایمنی به عنوان جزئی از ساختار فرهنگ سازمانی در سازمان ها و صنایع بر مسائل ایمنی و بهداشت شغلی متمرکز می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا قلی
Environmental Science and Engineering, Islamic Azad University Science and Research Branch, Tehran, Iran
مهران قلعه نوی
Department of Occupational Health and Safety Engineering, School of Public Health, Qazvin University of Medical Sciences, Qazvin, Iran
داود کرمانی
Department of Occupational Health and Safety Engineering, School of Public Health and Safety, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مصطفی پویا کیان
Department of Occupational Health and Safety Engineering, School of Public Health and Safety, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :